ਪੈਰ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਪੈਰ (ਨਾਂ,ਪੁ) ਪੰਜ ਉਂਗਲਾਂ, ਅੱਡੀ ਅਤੇ ਗਿੱਟੇ ਸਮੇਤ (ਭੋਂਏਂ ’ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲਾ) ਸਰੀਰ ਦਾ ਇੱਕ ਅੰਗ

ਪੈਰ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਪੈਰ [ਨਾਂਪੁ] ਸਰੀਰ ਦਾ ਉਹ ਅੰਗ ਜਿਸ ਨਾਲ਼ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤੁਰਦਾ ਹੈ, ਪਦ , ਚਰਨ, ਕਦਮ

ਪੈਰ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਪੈਰ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਪਦ. ਚਰਨ. “ਪੈਰ ਧੋਵਾਂ ਪਖਾ ਫੇਰਦਾ.” (ਸ੍ਰੀ ਮ: ੫) ੨ ਸ਼ੂਦ੍ਰ , ਜਿਸ ਦੀ ਚਰਣਾਂ ਤੋਂ ਉਤਪੱਤੀ ਮੰਨੀ ਹੈ. ਪਾਦਜ. “ਉਲਟਾ ਖੇਲ ਪਿਰੰਮ ਦਾ ਪੈਰਾਂ ਉੱਪਰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਯਾ.” (ਭਾਗੁ) ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਸ਼ੂਦ੍ਰ ਅੱਗੇ ਝੁਕਾਇਆ। ੩ ਵਿ—ਪਰਲਾ. ਦੂਸਰਾ ਕਿਨਾਰਾ. “ਪਾਯੋ ਨ ਜਾਇ ਜਿਹ ਪੈਰ ਪਾਰ.” (ਅਕਾਲ) ੪ ਵਿਸਤੀਰਣ.  “ਪੈਰ ਪਰਾਗ ਰਹੀ ਹੈ ਬੈਸਾਖ.” (ਕ੍ਰਿਸਨਾਵ)

ਪੈਰ ਸਰੋਤ : ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ਼ (ਸ਼੍ਰੀਮਹਿਤ ਪੰਡਿਤ ਗਿਆਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ), ਡਾ. ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਤ ਕੇਂਦਰ, ਦੇਹਰਾਦੂਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ

ਪੈਰ (ਸੰ.। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪਾਦ। ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤ ਪਾਯ। ਹਿੰਦੀ ਪਾਂਉ। ਪੰਜਾਬੀ ਪੈਰ) ਚਰਣ। ਯਥਾ-‘ਪੈਰ ਧੋਵਾ ਪਖਾ ਫੇਰਦਾ’।